« هیچکس عادی نیست » عنوانِ کمپینی‌ست که توسط خیریۀ بریتانیایی Childline در ماه نوامبر راه‌اندازی شد. یک خط تلفن 24 ساعته که به مشکلات روحی کودکان و نوجوانان طی دورۀ قرنطینه رسیدگی می‌کند. انیمیشنی نیز با همین نام به عنوان آگهیِ این موسسۀ خیریه، توسط Catherine Prowse ساخته شد.
این انیمیشن روایت موجودی جوان و آبی‌رنگ است که شمایل انسانی ندارد اما هر روز لباس مبدل انسانی به تن می‌کند، به مدرسه می‌رود و با اضطرابی دست و پنجه نرم می‌کند که محصول تلاش اوست برای پنهان کردن واقعیت درونی‌اش. واقعیتی که مدام می‌خواهد از نقابش بیرون بزند و خودش را به همکلاسی‌هایش نشان دهد.
پیام اصلی این آگهیِ ساده اما قدرتمند این است: فقدان اعتمادبه‌نفس، احساسِ خوب نبودن، یا عدم تطبیق و هماهنگی با جامعه‌ای که به آن تعلق داریم یک «تجربه مشترک» است؛ مهم نیست در درون خود چه احساسی دارید، شما تنها نیستید.
انیمیشن «هیچکس تنها نیست» یادآور حقیقتی پایه‌ای در مورد انسان است که آلن دوباتن (فیلسوف انگلیسی) آن را «ناقَرینگی روانشناختی» می‌نامد؛ این که ما خودمان را از درون می‌شناسیم، اما شناخت ما از آدم‌ها محدود به نشانه‌ها و اطلاعات ناقصی‌ست که می‌توانند یا می‌خواهند آشکار کنند. در نهایت به دلیل عدم دسترسی به حقیقت وجودی آدم‌های دیگر، حس تنهایی، غیرعادی بودن و اضطراب در ما برانگیخته می‌شود.
در پایان داستان، موجود جوان آبی رنگ متوجه می‌شود او تنها کسی نبوده که هویت اش را مخفی می‌کرده و در نهایت با افتادن نقابها واقعیت درونی افراد به شکل موجودات کاملاً متفاوت آشکار می‌شود.
اما برای این که جرأت کنیم نشان دهیم واقعا چه کسی هستیم، قطعا به آن “حس نایاب، عمیق و ارزشمند امنیت” در رابطه نیاز داریم.
خیریه Childline با ایجاد فضایی «امن»، از کودکان و نوجوانان دعوت می کند بدون احساس شرم، احساسات درونی خود را ابراز کنند و بیاموزند بسیاری از خصلت ها، امیال و مشکلاتی که فکر می کنیم منحصر به ماست در دیگران هم هست. انسان ها متفاوت اند و صفتی تحت عنوان «عادی بودن» وجود ندارد.
